เด็กซนคือเด็กฉลาด เป็นประโยคที่เราได้ยินกันมานาน เรียกว่าเป็นข้อความที่มีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วย สำหรับพ่อแม่ที่มีลูกน้อยเราอยากให้โฟกัสกับความซุกซนของเจ้าตัวเล็กเป็นพิเศษ อย่ามองมุมเดียวว่าเด็กซนเป็นเรื่องปกติ หรือซนเพราะฉลาด เพราะพฤติกรรมซุกซนนั้น ถือเป็นหนึ่งในอาการของโรคสมาธิสั้น
นับเป็นปัญหาสำคัญของเหล่าพ่อแม่มือใหม่ สำหรับพฤติกรรมไม่พึงประสงค์ของลูกน้อยวัยซน โดยหนึ่งในนั้นก็คือ การที่ลูกน้อยอยู่ไม่สุข เคลื่อนไหวมาก ไม่สามารถอยู่นิ่งได้นาน ซึ่งเกิดขึ้นทั้งที่เป็นธรรมชาติของเด็กในวัยนี้ รวมถึงเกิดในเด็กที่มีความบกพร่องทางพัฒนาการและสติปัญญา ว่าแล้วมาหาวิธีรับมือกันค่ะ
ในประเทศไทย พบว่า 3-5% ของเด็กในวัยเรียนอายุ 5-12 ปี เป็นโรคสมาธิสั้น โดยอาการที่แสดงออก คือ ไม่มีสมาธิ วอกแวกง่าย อยู่ไม่นิ่ง ซน ควบคุมพฤติกรรมตัวเองได้ยาก สร้างความกลัดกลุ้มให้แก่พ่อ แม่ ผู้ปกครองเป็นอย่างยิ่ง แต่อย่าเพิ่งเครียดค่ะ เพราะโรคสมาธิสั้นเมื่อเกิดขึ้นแล้วใช่ว่าจะแก้ไขไม่ได้
“โรคสมาธิสั้น” อาจมีสาเหตุมาจากพันธุ์กรรม หรือเกิดจากภาวะที่มีผลต่อสมองนับตั้งแต่อยู่ในครรภ์ ส่งผลให้สารสื่อประสาทที่คุมสมาธิมีปริมาณน้อยกว่าเด็กปกติเด็กจึงมีสมาธิสั้น แต่ก็มีจำนวนไม่น้อยที่การเลี้ยงดูที่ดีสามารถช่วยทำให้เด็กมีอาการดีขึ้นได้ ฉะนั้น พ่อแม่ต้องใส่ใจในการเลี้ยงดูลูกน้อยผู้มีสมาธิสั้น
วัยเด็กคือวัยของการเรียนรู้ การเรียนรู้ในด้านต่างๆ อย่างสมวัยจะช่วยให้เด็กเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่สมบูรณ์ทั้งด้านร่างกาย จิตใจ และสติปัญญา ปัญหาสุขภาพจิตและโรคทางจิตเวช อาจส่งผลต่อการเรียนรู้ของเด็ก ทำให้ไอคิวไม่ถูกพัฒนาอย่างเต็มศักยภาพ
ปัญญาหนึ่งที่เกิดขึ้นกับเด็กๆ ที่เราสามารถพบหรือสังเกตได้จากความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับตัวเด็กได้นั้น ก็คือในเรื่องของสมาธิ ปัจจุบันมักพบเด็กที่มีปัญหาในเรื่องของสมาธิสั้น
หลายคนยังสับสนและแยกแยะความแตกต่างระหว่างเด็กที่เป็นโรคแอลดีกับเด็กที่เป็นโรคสมาธิสั้นไม่ได้ เพราะยังไม่เข้าใจรักษาอาการของโรคทั้งสองแบบ
“สมาธิสั้น” ไม่ใช่อาการที่เกิดเฉพาะกับเด็กหรือพบได้เฉพาะในวัยเด็กเท่านั้น ปัจจุบันพบว่า วัยรุ่น/วัยหนุ่มสาวหรือวัยผู้ใหญ่หลายๆ คนมีปัญหานี้ ทำให้ชีวิตไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่ควร