“ลูกโป่ง” เป็นของเล่นที่เด็กๆ ส่วนใหญ่ชื่นชอบ เพราะมีหลากสไตล์หลายสีสัน สร้างความตื่นตาตื่นใจ และความสุขให้กับเด็กๆ แต่ในความสุขและน่าตื่นเต้นนั้น ของเล่นแสนสนุกชิ้นนี้อาจนำมาซึ่งความเสี่ยงอันตรายได้ ไม่ว่าจะเป็นอันตรายจากการอุดตันทางเดินหายใจจากเศษลูกโป่งแตก หรือลูกโป่งที่ยังไม่เป่า
ในประเทศสหรัฐอเมริกาได้มีรายงานการตายของเด็กจากลูกโป่งถึง 110 ราย ในเวลาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2520 – 2544 ซึ่งเด็กส่วนใหญ่ที่ตายอายุน้อยกว่า 6 ขวบ เด็กๆ มักเป่าลูกโป่งเอง โดยในขณะเป่านั้นจังหวะที่เด็กต้องการหายใจเข้าเพื่อเติมลมในปอดนั้นจะต้อง ดูดอากาศเข้าอย่างแรง โดยมีลูกโป่งจ่ออยู่ที่ริมฝีปาก ทำให้เกิดโอกาสที่ลูกโป่งจะถูกดูดเข้าไป ในปากและลงไปในหลอดลม
บางครั้งเด็กนำลูกโป่งที่ยังไม่ได้เป่าเข้าปากแล้วอมไว้หรือเคี้ยวเล่น การเผลอของเด็กขณะวิ่งเล่นซุกซน อาจทำให้สำลักลูกโป่งที่อมไว้เข้าปอด เกิดการอุดตันทางเดินหายใจได้ นอกจากนี้เศษลูกโป่งที่แตกแล้ว ก่อให้เกิดอันตรายได้เช่นกัน คือการนำเศษลูกโป่ง มายืดออกไว้ที่ริมฝีปากและเป่า ในจังหวะหายใจเข้าเศษลูกโป่งอาจจะถูกดูดเข้าไปในปากและสำลักลงหลอดลม หรือการนำเศษลูกโป่งแตกอมเคี้ยวในปาก
การป้องกันอันตรายจากลูกโป่ง
- ไม่อนุญาตให้เด็กๆ อายุน้อยกว่า 8 ขวบเล่นลูกโป่งที่ยังไม่เป่าอย่างเด็ดขาด พยายามแขวนลูกโป่งหรือเก็บลูกโป่งที่ยังไม่เป่าให้สูง อย่าให้เด็กหยิบถึงได้เอง
- ห้ามเด็กอมลูกโป่ง นำลูกโป่งเข้าปาก หรือเป่าลูกโป่ง เพราะเมื่อเด็กหายใจระหว่างเป่าลม หรือพักสูดลมหายใจเพื่อเตรียมเป่าอีกครั้ง อาจกะจังหวะผิดหรือสูดแรงเกินไป ทำให้กลืนลูกโป่งเข้าปากหรือหลอดลมได้
- เก็บเศษลูกโป่งที่แตกทันทีอย่าให้เด็กนำมาเล่น เพราะเด็กอาจหยิบเศษลูกโป่งมาเล่นต่อ เช่น เคี้ยว หรือดึงมาเป่าเล่นใกล้ ๆ ปาก เศษลูกโป่งมีโอกาสเข้าไปติดในหลอดลมหรือปอดแล้วอุดตันจนหายใจเข้าไม่ออก
- อย่าให้เด็กเล่นลูกโป่งใกล้หน้าใกล้ตา เพราะหากเกิดการแตก แรงระเบิดจะเป็นอันตรายต่อใบหน้าและตาได้ โดยเฉพาะพวกลูกโป่งลอยได้ เพราะข้างในบรรจุแก๊สฮีเลียม หรือแก๊สไฮโดรเจน (ติดไฟได้)
ที่สำคัญ ขณะเล่นลูกโป่งผู้ใหญ่ควรอยู่ดูแลเด็กอย่างใกล้ชิด และในเด็กวัยก่อนเรียน ผู้ใหญ่ต้องเป็นคนเป่าลูกโป่งให้เด็กเท่านั้น
