จริงๆ แล้วไม่ใช่เรื่องแปลกเลยค่ะ ที่ลูกน้อยในวัยนี้จะพูดอะไรเกินจริงไปบ้าง  เพราะเด็กในวัยนี้มักจะช่างพูด  ช่างจินตนาการ  และอย่างแชร์เรื่องราวของตัวเองให้ผู้อื่นสนใจและชื่นชอบ  แต่หากลูกเริ่มโอ้อวดจนเกินขอบเขตก็คงจะไม่น่ารักเท่าไหร่ในสายตาคนอื่น   จะทำอย่างไรให้ลูกเป็นเด็กช่างพูดที่แสนน่ารัก  มาดูวิธีกันค่ะ

สอนลูกตรงๆ

หากลูกมาคุยอวดกับคุณ  หรืออาจจะออกแนวข่มคนอื่นด้วย เช่น  วันนี้หนูระบายสีสวยที่สุดในห้องเลย  เพื่อนไม่มีใครทำสวยซักคน  ของหนูสวยที่สุด” พูดกับลูกว่า  “หนูระบายสีสวยน่ะ  ดีแล้วจ้ะ  แต่หนูไม่ต้องว่าคนอื่นนะลูก  ถ้าหนูพูดชมตัวเองแล้วว่าเพื่อนแบบนี้  เพื่อนจะเสียใจแล้วอีกหน่อยจะไม่อยากเล่นกับหนูนะ”

หรืออาจจะให้ลูกลองสังเกตด้วยตัวเอง  เช่น “เวลาหนูพูดว่าเพื่อนระบายสีไม่สวย  เพื่อนเสียใจมั้ยลูก  แล้วถ้ามีใครว่าหนูระบายสีไม่สวย  เขาทำสวยกว่า  หนูจะเสียใจไหม  เพราะฉะนั้นถ้าเราทำดีเราไม่ต้องอวดใครและไม่ต้องว่าใครถ้าเขาทำไม่ดีนะลูก

ยกตัวอย่างที่เหมาะสมให้เห็นภาพ

จากตัวอย่างในข้อ 1 คุณอาจใช้วิธีแนะนำลูกว่าควรทำอย่างไรแทน  เพื่อให้ลูกสามารถนำไปใช้ได้ เช่น “ถ้าหนูแบบนี้จะไม่น่ารักนะคะ  เดี๋ยวเพื่อนเสียใจ  หนูระบายสีเก่ง  หนูก็ควรจะช่วยสอนเพื่อน  บอกเพื่อนว่าทำยังไงถึงจะระบายสีสวยๆ ดีกว่านะลูก”

อย่าตำหนิให้เสียหน้า

เด็กก็เหมือนผู้ใหญ่ค่ะ  รู้จักเสียหน้า  หากลูกกำลังคุยโม้ใหญ่โตต่อหน้าคนอื่น  แล้วมีคนพูดหักหน้าลูก  คือคุณเอง  แน่นอนว่าลูกคงหยุดโม้ทันที  แต่นอกจากนั่นจะทำให้ลูกเสียหน้าแล้ว  ยังทำให้ลูกขาดความมั่นใจไปเลย  ซึ่งคงไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการ

อย่าต่อว่าให้เสียใจ

วิธีห้ามปรามไม่ให้ลูกทำในสิ่งที่ไม่ดีไม่ควร  ควรใช้คำพูดที่เป็นเหตุเป็นผล  พูดกับลูกดีๆ ลูกก็พยายามจะทำความเข้าใจแน่นอนค่ะ  แต่การใช้คำพูดทำร้ายความรู้สึกหรือรุนแรงเกินกว่าเหตุไม่ได้สร้างทัศนคติเชิงบวกให้กับลูกเลยนะคะ  ในทางตรงข้ามกลับเป็นการสร้างรอยแผลให้กับความรู้สึกของลูกด้วย

ลูกในวัยนี้ยังเล็กเกินกว่าที่จะรู้จักปรับตัวหรือวางตัวให้เหมาะสม  คุณพ่อคุณแม่นี่แหละค่ะเป็นกุญแจสำคัญที่จะช่วยหล่อหลอมในลูกโตขึ้นมาเป็นคนที่มีคุณภาพค่ะ