สร้างความสับสนให้คนจำนวนมากได้ไม่น้อย ต่อประเด็นที่ว่า ระหว่างไข่สุกกับไข่ไม่สุก กินไข่ประเภทไหนแล้วดีต่อสุขภาพมากกว่ากัน เพราะเราได้ยินได้ฟังคำพูดประมาณว่า “กินไข่สุกสิย่อยง่าย” หรือ “อยากมีแรงฟิตปั๋งต้องโด๊บด้วยไข่ลวก” อยู่บ่อยๆ ไม่อยากพลาดสุขภาพพัง เราอาสาหาคำตอบมาให้แล้วค่ะ
ไข่เป็นแหล่งโปรตีนที่มีคุณภาพสูง หาได้ง่าย และเหมาะสมสำหรับทุกเพศ ทุกวัย มีกรดอะมิโนจำเป็นครบถ้วนและปริมาณสูง
เป็นแหล่งของแร่ธาตุและวิตามินอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นธาตุเหล็ก แคลเซียม ฟอสฟอรัส วิตามินเอ วิตามินบี 1 บี 2 บี 6วิตามินดี วิตามินอี เลซิธินลูทีน ซีแซนทีน และโคลีน(โคลีนเป็นสารที่จำเป็นต่อการสร้างเซลล์สมอง) แถมยังหาง่าย ราคาไม่แพง ปรุงได้หลากหลายเมนู
ไม่แนะนำให้กินไข่ดิบเพราะไข่ดิบจะปนเปื้อนเชื้อจุลินทรีย์ เช่น Salmonella ที่เป็นอันตรายต่อสุขภาพ ในไข่ขาวดิบมีโปรตีนที่ชื่ออะวิดินจะไปจับกับไบโอติน ซึ่งเป็นวิตามินบีชนิดหนึ่งในลำไส้ทำให้ร่างกายไม่สามารถดูดซึมวิตามินบีไปใช้ประโยชน์ได้ จึงได้รับประโยชน์ไม่เต็มที่แต่ถ้าผ่านการปรุงสุกแล้ว อะวิดินจะถูกทำลายด้วยความร้อนจึงไม่ส่งผลต่อการดูดซึมไบโอติน
นอกจากนี้ไข่ดิบยังย่อยยาก ดังนั้นควรเลือกกินไข่ที่ผ่านการปรุงสุกแล้วจึงจะปลอดภัยต่อร่างกายและควรกินในรูปแบบไข่ต้ม ไข่ตุ๋น ไข่พะโล้ จะมีปริมาณไขมันน้อยกว่าไข่ดาว ไข่เจียว ไข่ลูกเขย หรืออาจกินเป็นสลัดไข่ ยำไข่ เพราะจะทำให้ได้สารอาหารที่มีประโยชน์จากไข่ และได้ใยอาหารและวิตามินซีจากผักและผลไม้
เด็กอายุตั้งแต่ 7 เดือนขึ้นไปจนถึงวัยสูงอายุกินไข่ต้มสุกได้วันละครึ่งถึง 1 ฟอง แต่หากเป็นผู้ป่วยเบาหวาน ไขมันในเลือดสูง ความดันโลหิตสูง กินไข่ได้ 3 ฟองต่อสัปดาห์หรือตามคำแนะนำของแพทย์ ที่สำคัญต้องดูแลการบริโภคอาหารอย่างอื่นร่วมด้วย โดยเฉพาะอาหารที่มีไขมันสูง ควรกินไข่ควบคู่กับอาหารที่หลากหลายในแต่ละมื้อ โดยให้มีอาหารประเภทแป้ง ธัญพืช เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ ครบทั้ง 5 หมู่ในปริมาณที่เหมาะสม โดยเฉพาะผักและผลไม้สดจะช่วยในการกักเก็บน้ำตาลและคอเลสเตอรอล จึงช่วยลดการดูดซึม
เมนูที่ควรหลีกเลี่ยงคือ ขนมปังไข่ดาวใส่เบคอนหรือไส้กรอก เพราะจะได้รับปริมาณไขมันสูงจากเบคอนน้ำมัน และเนย สำหรับผู้สูงอายุที่มีปัญหาเรื่องฟันที่ไม่สามารถทานอาหารโปรตีนอื่นได้ แนะนำให้ให้กินไข่เป็นแหล่งของโปรตีน แต่ในคนสูงอายุที่มีปัญหาเรื่องไขมันในเลือดสูงในบางมื้ออาจหลีกเลี่ยงการกินไข่แดง
